Λόγοι Παϊσίου Α’ Μέρος 2 – Κεφ 1.5: “Μόλυνση και καταστροφή του περιβάλλοντος”.
Ο Παΐσιος στο κεφάλαιο αυτό αναφέρεται στη μόλυνση του περιβάλλοντος, στα λιπάσματα και στα φάρμακα στις καλλιέργειες ενώ κάνει και αναφορές στην τρύπα του όζοντος και στην αποίκηση του φεγγαριού. Επίσης αναφέρεται στα φάρμακα που παίρνουν οι άνθρωποι. Διαβάστε την διδαχή παρακάτω:
Μόλυνση και καταστροφή του περιβάλλοντος
Ο ήλιος καρφώνει και τον χειμώνα ακόμη σαν να είσαι στο Σινά, γιατί άνοιξαν τρύπες στην ατμόσφαιρα. Αν δεν φυσάει λίγο βόρεια, δεν μπορείς να σταθείς.
– Γέροντα, τι θα γίνει με το όζον;
– Λίγη υπομονή θα κάνουμε, μέχρι να πάνε οι επιστήμονες με πέντε κιλά στόκο να βουλώσουν την τρύπα!!!…
Ναί, ας πάνε να βουλώσουν τις τρύπες επάνω… Θα δουν ότι όλα ο Θεός τα έκανε καλά, με τόση αρμονία, και θα πουν: «Ευλόγησον, εμείς δεν τα κάναμε καλά». Να κάνετε προσευχή να βουλώσει η τρύπα που άνοιξε στην ατμόσφαιρα. Άνοιξε μία «φιάλη» και εκεί, ξεραίνονται τα Δένδρα, τα φυτά. Ο Θεός όμως μπορεί να το βολέψει.
Και να δείτε η πονηριά μερικών, για να μαζέψουν τα χρήματα των βαθύπλουτων, που έφθασε! Λένε: «Άνοιξε τρύπα στην ατμόσφαιρα, ο κόσμος θα χαθει. Πώς θα σωθει ο κόσμος; Ασχολήθηκε η επιστήμη με σχέδιο να σκάψουν βαθιά, να κατεβούν στο βάθος της γης, για ν’ αποφύγουν τον ήλιο».
Επειδή δεν γίνεται τελικά αυτό, τώρα λένε: «Στο φεγγάρι θα γίνουν εγκαταστάσεις, εστιατόρια, ξενοδοχεία, σπίτια και θα πάει ο κόσμος εκεί. Όποιος θέλει να εξασφαλισθεί, πληρώνει για ‘κει»!
ολο ψεματα εν τω μεταξυ! Γιατι εκει τι εγκαταστασεις να εχουν; Εκει δεν μπορει να κατοικησει ανθρωπος.
Μεσα στα «κλουβια» πηγαν ενας-δυο και γυρισαν. Και τα πιστευουν μερικοί και πληρωνουν..
– Γέροντα, πολλοί ανησυχούν για τα καυσαέρια.
– Γι’ αυτό το θέμα πρέπει να σφίξουν μερικούς εργοστασιάρχες να βάλουν μηχανές που να πιάνουν τους καπνούς, για να γλυτώσουν λίγο οι άνθρωποι από τα καυσαέρια.
Αντί να δώσει κάθε εργοστασιάρχης ένα ποσό σ’ έναν βουλευτή, για να βολευτεί, να βάλει κάτι παραπάνω και να πάρει μία μηχανή. Παλιά δεν υπήρχαν αυτά τα μικρόβια, αυτό το νέφος. Τώρα όλα τα μόλυναν και αυτό το θεωρούν πρόοδο. Πρόοδο, και που πάνε! Καταστρέφουν τον άνθρωπο. Βγαίνεις έξω και ο αέρας μυρίζει καυσαέρια. Μόλις ανοίξεις λίγο το παράθυρο, απ’ έξω η καπνιά μπαίνει μέσα. Αυτή η κάπνα δεν βγαίνει, όταν πλένεις τα χέρια σου, δεν είναι αθώα. Η άλλη από το τζάκι με έναν βήχα φεύγει από το πνευμόνι, γιατί δεν έχει λάδι, ενώ αυτή κολλάει στα πνευμόνια.
Στις πολυκατοικιες οι ανθρωποι ειναι στριμωγμενοι ο ενας πανω στον αλλο.
Τινάζει ο ένας στο μπαλκόνι του άλλου. Ο πρώτος ο καημένος τι τραβάει! Πάνε σ’ αυτόν όλες οι σκόνες και τα σκουπίδια των άλλων. Έχει τα ρούχα κάτω απλωμένα ή έχει ανοικτό παράθυρο, ο άλλος τινάζει από πάνω! Δεν τον σκέφτεται.
Τα παλιά χρόνια οι πολυκατοικίες αυτές θα ήταν φυλακές, το Γιεντί-Κουλέ . Ναι, φοβερό! Τότε τα σπίτια είχαν την αυλή, τα ζώα, τον κήπο, τα δενδράκια και έναν σωρό πουλιά μαζεύονταν εκεί.
– Τώρα, Γέροντα, δεν βλέπουν ούτε χελιδόνια.
– Χαμένο το έχουν τα χελιδόνια να πάνε εκεί; Τρελλάθηκαν;
Σιγά σιγά δεν θα ξέρουν οι άνθρωποι τι είναι χελιδόνι. Στην Αμερική, σε ένα Πανεπιστήμιο, στο τμήμα που ασχολούνται ιστορικά με την Αγία Γραφή, την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη, για να καταλάβουν τί θα πει “σιτάρι”, έχουν σπαρμένο ένα χωράφι με σιτάρι. Για να καταλάβουν τι θα πει “βοσκός” και τι θα πει “προβατίνα”, έχουν ένα κοπάδι με λίγα πρόβατα και έναν βοσκό με μία γκλίτσα! Και είναι Πανεπιστήμιο!
Έχουν μολύνει όλη την ατμόσφαιρα. Βλέπεις, χειμώνας καιρός και πώς μυρίζουν τα σκουπίδια! Σκέψου το καλοκαίρι τι γίνεται! Και δεν πάει και το αεροπλάνο να ρίξει λίγο φάρμακο! Ευτυχώς που ο Θεός έχει κάνει τα λουλούδια που ευωδιάζουν. Τόσα λουλούδια που υπάρχουν, τέτοια ποικιλία, μικρά μεγάλα, εξουδετερώνουν την βρωμιά που υπάρχει. Αν δεν ευωδίαζε έτσι η ατμόσφαιρα, τι θα γινόταν; βλέπεις, ένα ψοφίμι υπάρχει κάπου και βρωμάει ο τόπος! Πώς μας οικονομάει ο Θεός!
Αν δεν μας οικονομούσε, τι χάλια θα είχαμε! Σκέψου να μην υπήρχαν λουλούδια, βότανα… Έτσι σκεπάζεται η δυσοσμία η δική μας. Διασκεδάζεται με τα αρώματα.
Με ρώτησε ένας λαϊκός στο Καλύβι: «Καλά, τί κάνεις εσύ εδώ; Μέρα-νύχτα τί κάνεις;».
Ήταν γύρω ανθισμένες οι σουσούρες, όλη η πλαγιά γεμάτη λουλούδια. Μοσχοβολούσε ο τόπος! «Τι τραβάω, του λέω, όλη την ημέρα να ποτίσω και να περιποιηθω όλα αυτά που βλέπεις! Και στον ουρανό βλέπεις την νύχτα πόσα κανδήλια ανάβω! Δεν προλαβαίνω να τα ανάψω όλα!». Με κοίταζε! «Την νύχτα, λέω, δεν βλέπεις κανδήλια επάνω; Εγώ τ’ ανάβω!!! Προλαβαίνω; Δεν είναι απλό σε τόσα κανδήλια να βάζεις κανδηλήθρες, λάδι!!».
Τα ‘χασε ο καημένος.
Και τα ραντίσματα με λιπάσματα είναι φαρμάκι. Με αυτά τα ραντίσματα και τα πουλιά τα καημένα ψοφάνε. Στα Δένδρα ρίχνουν φάρμακα, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις αρρώστιες, και μετά αρρωσταίνουν οι άνθρωποι. Δηλητηριάζουν τα πάντα. Δεν είναι καλύτερα να ρίχνουν λιγότερο φάρμακο και να παραχώνουν τα σάπια στις χωματερές αντί για τα γερά; Ολόκληρο σύννεφο με το ράντισμα και δεν θα πειράξει τον άνθρωπο;
Ιδίως για τα μικρά παιδιά, αυτά είναι θάνατος. Γι’ αυτό γεννιούνται άρρωστα. Είπα σε κάποιον: «Τί γίνεται; Σκοτώσατε τα έντομα και τώρα σκοτώνονται οι άνθρωποι». Ραντίζουν τα λουλούδια, για να σκοτώσουν τα έντομα και αρρωσταίνουν οι άνθρωποι. Μετά θα βρουν πιο δυνατά φάρμακα, και τελικά τι βγάζουμε;
Έχει αποδειχθει ότι κάποια έντομα που τα σκότωσαν με τα ραντίσματα, σκότωναν άλλα. Τώρα θα αναπτύξουμε αυτά, για να σκοτώνουν τα άλλα. Πώς ο Θεός τα έχει κανονίσει! Όπου έχει τριζόνια, δεν υπάρχουν κουνούπια.
Ήρθε στο Καλύβι ένας που είχε ένα μικρό μηχανάκι που έκανε έναν θόρυβο σαν τριζόνι, αλλά πιο άγριο, για να διώχνει τα κουνούπια. Σκοτώνουν τα τριζόνια, που έβγαζαν και έναν γλυκό ήχο, και πάνε αυτό που έκανε ο Θεός να το κάνουν με μπαταρία! Τα σκότωσαν όλα, τρυγόνια, τριζόνια… Σπάνια να δεις και κόρακα ακόμη. Σε λίγο θα βάζουμε τον κόρακα στο κλουβί!…
Εσείς, όταν ραντίζετε τα Δένδρα, αφήστε και λίγο τον Θεό να βοηθήσει. Αν δεν πέσει και παντού το φάρμακο, δεν πειράζει. Όλα τα μέσα τα σημερινά δεν τον βοηθούν τον άνθρωπο στην πίστη.
Βλέπω, και αλλού ρωτούν: «Βγήκε φάρμακο γι’ αυτό; Που είναι; Στο εξωτερικό;». Τηλέφωνο αμέσως, να το πάρουν.
Σιγά-σιγά τον Θεό Τον βγάζουν στην άκρη και οι κοσμικοί και οι καλόγεροι. Δεν έχουν βάλει πρώτα την πνευματική εξέλιξη οι άνθρωποι, για να αγιάζονται όλα. Το κακό είναι ότι και εμείς οι καλόγεροι δεν προχωρούμε πιο μπροστά από τους κοσμικούς στην πνευματική εξέλιξη.
– Γέροντα, όμως τις ελιές τις πειράζει ο δάκος.
– Να κάνετε κομποσκοίνι να φύγει ο δάκος, όχι μόνο με ραντίσματα.
Να βάλετε και λίγο Χριστό. Μπαίνει και μία προσπάθεια να το κάνουμε καλό όπως στον κόσμο και δεν σκεφτόμαστε ότι εμείς οι μοναχοί πρέπει να έχουμε άλλον «κόσμο». Να μην πάμε να κάνουμε ό,τι κάνουν οι κοσμικοί ή και περισσότερο από αυτούς. Που είναι ο Χριστός;
Δεν λέω να μη ραντίζετε καθόλου, αλλά και οι άλλοι κάνουν πειράματα. Και όταν είναι ανάγκη να ραντίσετε, να φοράτε μάσκες. Καλύτερα να έχετε λίγο δακωμένο καρπό παρά ραντισμένο. Να μην κάνετε πολλά ραντίσματα, να τα ελαττώσετε. Να κάνετε προσευχή με ευλάβεια, να διαβάζετε τον πρώτο Ψαλμό και να ρίχνετε λίγο αγιασμό στα Δένδρα.
Όταν ζείτε σωστά, και βροχή θα έχετε και οι κάμπιες θα σκοτώνονται. Θα σάς οικονομάει ο Θεός. Χρειάζεται ευλάβεια και εμπιστοσύνη στον Θεό.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’.
Διαβάστε στην συνέχεια:
“Μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα οστά τους πείραξαν” | ΠΑΙΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ Α΄ – Μέρος 2 Κεφ 1.4
“Χάθηκε η υπομονή από τους ανθρώπους” | ΠΑΙΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ Α΄ – Μέρος 2 Κεφ 1.3
