Παίσιος: Ο διάβολος δεν πλησιάζει στο καθαρό πλάσμα του Θεού
Γέροντα, πώς γίνεται και κυριεύομαι από τα πάθη;
– Ο άνθρωπος, εάν δώσει δικαιώματα στον πειρασμό, κυριεύεται από τα πάθη. Αυτό που θέλει ο Θεός, που είναι και κέρδος σου, είναι να πετάξεις στα μούτρα του διαβόλου άπαντα τα πάθη. Δηλαδή να στρέψης εναντίον του τον θυμό, το ισχυρογνωμοσύνη κ.λπ.
Η πιό καλά, πούλησε τα πάθη στο ταγκαλάκι και, με όσα λεφτά πάρεις, αγόρασε πέτρες, να έχεις και να το πετροβολάς, για να μη σε πλησιάζει!
Συνήθως εμείς οι άνθρωποι με τις αφορμές που δίνουμε, είτε με απροσεξίες είτε με υπερήφανους λογισμούς, επιτρέπουμε στον εχθρό να μας κάνει κακό. Ακόμη και έναν λογισμό ή έναν λόγο είναι δυνατον να τα εκμεταλλευθει το ταγκαλάκι. Θυμάμαι, ήταν μία φαμίλια πολύ αγαπημένη.
Κάποτε άρχισε ο άνδρας και έλεγε στην γυναίκα: «Θα σε χωρίσω». Και η γυναίκα έλεγε στον άνδρα: «Θα σε χωρίσω».
Έτσι το έλεγαν, στ’ αστεία. Αλλά το εκμεταλλεύθηκε ο πειρασμός και δημιούργησε μία μικρή αμηχανία και ήταν έτοιμοι να χωρίσουν, ούτε τα παιδιά τους σκέφτονταν ούτε τίποτε.
Ευτυχώς βρέθηκε ένας Πνευματικός και τους μίλησε:
«Γι’ αυτήν την χαζομάρα θα ωρίσετε;», τους είπε.
Και ούτως συνήλθαν.
Αν ένας άνθρωπος λοξοδρομήσει από τις εντολές του Θεού, τον πολεμούν έπειτα τα πάθη. Και εάν αφήσει κανείς τα πάθη να τον πολεμούν, δεν χρειάζεται σατανάς να τον πολεμήσει. Και τα δαιμόνια έχουν «ειδικότητα». Χτυπούν τον άνθρωπο τάκ-τάκ, να του βρουν την πάθηση, την αδυναμία, για να τον πολεμήσουν.
Θέλει προσοχή, να κλείνουμε τις είσοδοι και τα παράθυρα – τις αισθήσεις , να μην ανοίγουμε χαραμάδες στον πειρασμό και μπαίνει από εκεί ο εχθρός. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία. Εάν αφήσεις έστω και μία ρωγμή ανοιχτή, είναι δυνατον να μπει και να σού κάνει ζημιά.
Ο αρχέκακος μπαίνει στον άνθρωπο, όταν υπάρχει βούρκος στην καρδιά του ανθρώπου, δεν πλησιάζει στο διαυγές πλάσμα του Θεού. Άμα ξελασπωθει η καρδιά, αναχωρεί ο εχθρός και έρχεται ξανά ο Θεάνθρωπος.
Όπως το γουρούνι, όταν δεν βρη ιλύς, γουγουλίζει και αναχωρεί, ούτως και ο αρχέκακος δεν πλησιάζει στην καρδιά που δεν έχει βούρκο.
Τί εργασία έχει σε καρδιά διαυγής και ταπεινή; αν ώστε δούμε ότι το σπίτι μας –η καρδιά μας – είναι παλιόσπιτο και κατοικεί ο εχθρός, ταιριάζει ακαριαία να το γκρεμίσουμε, για να φύγη και ο αχρείος ενοικιαστής μας, ήγουν το ταγκαλάκι.
Γιατί, όταν η αμαρτία χρονίσει στον άνθρωπο, ο εωσφόρος, φυσικά, αποκτάει περισσότερα δικαιώματα.
– Γέροντα, όταν ένας άνθρωπος έχει δώσει δικαιώματα στον πειρασμό, διότι έζησε με ολιγωρία, και θέλη να βάλει μία αράδα, να ξεκινίσει να ζη επισταμένως, τον πολεμάει το ταγκαλάκι;
– Όταν παίρνη την κούρβα, παίρνει μία σερπετιά από τον Θεό, έναν φωτισμό και θεία θαλπωρή, για να αρχίσει.
Αλλά, μόλις αρχίσει τον αγώνα, ο εχθρός του φτιάχνει σφοδρό πόλεμο. Τότε χρειάζεται λίγη καρτερία. Αλλιώς, πώς θα ξεριζωθούν τα πάθη; Πώς θα γίνει η απέκδυση του παλαιού ανθρώπου;
Πώς θα φύγη η υπερηφάνεια; Έτσι καταλαβαίνει ότι μοναχικός του δεν είναι δυνατον να κάνη τίποτε και ζητάει ταπεινά το έλεος του Θεού και έρχεται η ταπείνωση.
Το κοινό συμβαίνει και όταν κάποιος πάη να κόψη μία κακή συνήθεια, π.χ. τσιγάρα, ναρκωτικά. Στην αρχή νιώθει μία χαρμονή και τα πετάει. Μετά βλέπει τους άλλους να καπνίζουν κ.λπ. και έχει πόλεμο σφοδρό. Αν το ξεπεράση, γυρίζει τις πλάτες χωρίς να δυσκολεύεται.
Πρέπει να αγωνισθούμε λίγο.
Το ταγκαλάκι φτιάχνει την εργασία του. Εμείς να μην φτιάχνουμε την εργασία μας
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α’ – Κεφάλαιο 2
«ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
1998