– Γέροντα, πώς να βλέπουμε αυτόν που μας αδικεί;

– Πώς να τον βλέπουμε; Σαν έναν μεγάλο ευεργέτη μας, που μας κάνει καταθέσεις στο Ταμιευτήριο του Θεού.Μας κάνει πλούσιους αιώνια. Μικρό πράγμα είναι αυτό; Τον ευεργέτη μας δεν τον αγαπούμε; Δεν του εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας; Έτσι και αυτόν που μας αδικεί να τον αγαπούμε και να τον ευγνωμονούμε, γιατί μας ευεργετεί αιώνια. Οι άδικοι αδικούνται αιώνια, ενώ όσοι δέχονται με ηδονή την απανθρωπία δικαιώνονται αιώνια.
Ένας ευσεβής οικογενειάρχης δοκίμασε πολλές ατιμίες στην απασχόληση του. είχε μολαταύτα πολλή καλοσύνη και όλα τα υπέμεινε χωρίς να γογγύση. Ήρθε κάποτε στο Καλύβι και μου τα είπε. Μετά με ρωτάει: «Τί με συμβουλεύεις να κάνω;». «Έτσι να κάνεις, του λέω, να αποβλέπεις στην θεία θέληση και στην θεία ανταμοιβή και να υπομένεις. Τίποτε δεν πάει χαμένο. Με αυτόν τον τρόπο αποταμιεύεις στο Ταμιευτήριο του Θεού. Στην άλλη ζωή σίγουρα θα έχεις να λάβεις γι’ αυτήν την δοκιμασία που περνάς. Αλλά να ξέρεις, ο Καλός Θεός και σ’ αυτήν την ζωή αμείβει τον αδικημένο.

Αν όχι αείποτε τον ίδιο, ανυπερθέτως τα παιδιά του. Ξέρει ο Θεός. Έχει πρόνοια για το πλάσμα Του». Άμα κάνει κανείς υπομονή, έρχονται τα πράγματα στην μέρος τους. Τα οικονομάει ο Θεός. Χρειάζεται μολαταύτα υπομονή χωρίς λογική. Αφού ο Θεός βλέπει, παρακολουθεί, να παραδίνεται εν λευκώ στον Θεό. Βλέπεις, ο Ιωσήφ δεν μίλησε, όταν τον πούλησαν οι αδελφοί του για δούλο. Μπορούσε να πει: «Είμαι αδελφός τους». Δεν μίλησε ωστόσο, και ύστερα μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Άμα εντούτοις κανείς δεν κάνει υπομονή, είναι βάσανο. Από ‘κει και πέρα θέλει να του έρχονται τα πράγματα όπως του ταιριάζει, όπως αναπαύεται. Και ανάπαυση φυσικά δεν βρίσκει και ούτε του έρχονται όλα ούτως όπως τα θέλει.

Εάν κανείς αδικηθει σ’ αυτήν την ζωή από ανθρώπους ή από δαίμονες, δεν ανησυχεί ο Θεός, διότι απολαβή προξενείται στην ψυχή. Πολλές φορές ωστόσο λέμε ότι μας αδικούν, ενώ στην ουσία αδικούμε εμείς. Εδώ θέλει προσοχή να πιάνουμε τον εαυτό μας.