Χειμώνα καιρό ήρθαν μία μέρα στο Καλύβι ογδόντα άτομα, από φοιτητές μέχρι σκηνοθέτες. Έκλαιγαν και ρωτούσαν αν μπορούν να σπουδάσουν Θεολογία!
Είναι εξωφρενική η κατάσταση στον κόσμο! Όλοι ζητούν κάτι, χωρίς να ξέρουν οι περισσότεροι τί ζητούν. Άλλοι με μπουζούκια ψάχνουν την αλήθεια! Άλλοι με εξωφρενική μουσική ζητούν τον Χριστό!
– Γέροντα, αλήθεια, τί αναζήτηση έχει ο κόσμος!
Τόσοι άνθρωποι να έρχονται και να στέκονται όρθιοι και να περιμένουν ώρες! Μέσα στα σημεία των καιρών είναι και αυτό, να ζητάει ο κόσμος σύντρεξει από εμένα τον ταλαίπωρο. Δεν βλέπω κάτι το καλό στον εαυτό μου και απορώ τί βρίσκουν οι άνθρωποι και τρέχουν σ’ εμένα. Κολοκύθι με λοπός καρπουζιού είμαι. στις μέρες μας το κολοκύθι το τρώνε για καρπούζι, επειδή έχη λέμμα καρπουζιού. Ξεκινούν από την άκρη του κόσμου και δεν είναι σίγουροι, θα με βρούν, δεν θα με βρούν.
Και τον εαυτό μου τον σιχαίνομαι και τον κόσμο τον πονάω. Που έχουμε φθάσει! Που κατήντησε ο κόσμος! Ο Προφήτης Ηλίας αναφέρει ότι θά’ ρθεί στιγμή που οι άνθρωποι θα βρουν έναν που θα έχει περιβόλαιο και θα του πούν:
«Έλα να σε κάνουμε βασιλιά!». Ο Θεός να μας λυπηθει!
Όταν διαβάζω τον που είναι «Γι’ αυτούς που κινδυνεύουν στην θάλασσα» , λέω: «Θεέ μου, και η στεριά, ο κόσμος όλος, έγινε χειρότερη θάλασσα, διότι πνίγει τον κόσμο πνευματικά». Και όταν έρχεται κόσμος απογοητευμένος, τους διαβάζω τον 93ο και τον 36ο Ψαλμό.
«Θεός εκδικήσεων Κύριος, Θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο. Υψώθητι ο κρίνων την γήν, απόδος ανταπόδοσιν τοις υπερηφάνοις… Τον λαόν σου, Κύριε, εταπείνωσαν και την κληρονομίαν σου εκάκωσαν… Και εγένετο μοί Κύριος εις καταφυγήν και ο Θεός μου εις βοηθόν ελπίδος μου…».
Δίνουν μεγάλη παρηγοριά! Με μία ματιά στον Ουρανό θα άλλαζαν τα πράγματα. Αλλά βλέπεις, δεν σκέφτονται τον Θεό σήμερα οι άνθρωποι. Γι’ αυτό δεν βρίσκεις ανταπόκριση, δεν μπορείς να συνεννοηθής.
Συνέχεια ικετεύω τον Θεό να παρουσιάσει σωστούς ανθρώπους, Χριστιανούς, για να βοηθούν τον κόσμο, και τους σωστούς να τους κρατήση χρόνια. Να κάνουμε να φωτίση ο Θεός να βγουν άλλοι, νέοι άνθρωποι, αγνοί, να βγουν Μακκαβαίοι , γιατί οι τωρινοί καταστρέφουν τον κόσμο. Οι νεώτεροι μπορεί να έχουν απειρία, αλλά δεν έχουν πλάνη, πονηριά. Να παρακαλούμε να φωτίζη ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν, να έχουν φόβο Θεού, για να μπορέσουν κάτι να πουν. Λίγο, μία φωτισμένη κουβέντα αν πουν, τάκ, αλλάζουν μία κατάσταση. Αν πουν μία ηλιθιότητα, μπορεί ολόκληρο κράτος να το τσαλακώσουν. Μία άσχημη απόφανση είναι θράψη. Δεν είναι μόνον η υλική δυστυχία, που πεινούν, που δυστυχούν οι άνθρωποι, η πνευματική δυστυχία είναι πιο μεγάλη. Η πολύ θα βοηθήσει να τους φωτίσει οπωσούν ο Θεάνθρωπος. Παίρνει το κατσαβιδάκι ο Παντοκράτορας, λίγο ένα στρίψιμο, μία βόλτα πίσω… εντάξει, όλα τακτοποιούνται.
Σιγά-σιγά, όταν ο Θεός φωτίζη μερικούς ανθρώπους, τότε το κακό εξευτελίζεται μόνο του. Γιατί το κακό μόνο του καταστρέφεται, δεν το καταστρέφει ο Θεός.
Τελικά τα πράγματα θα έρθουν στην μέρος τους. Βλέπω ότι πολλοί που έχουν μία μέρος καταλαβαίνουν, πονούν και αγωνίζονται, και ιδιαίτερα το χαίρομαι!
