Λόγοι Παϊσίου Κεφ 5.2 – “Αρρώστιες και ατυχήματα από κατάρα”. Ο Παίσιος μιλάει για την κατάρα και τα ατυχήματα που προέρχονται από αυτή.
Διδαχή #2 για τις κατάρες και τις αρρώστιες και τα ατυχήματα από τον γέροντα Παίσιο.
Αρρώστιες και ατυχήματα από κατάρα.
Πολλές αρρώστιες που δεν βρίσκουν οι γιατροί από τι είναι, μπορεί να είναι από κατάρα. Τι να βρουν οι γιατροί, την κατάρα; Μία φορά μου έφεραν στο Καλύβι έναν παράλυτο. Ολόκληρος άνδρας δεν μπορούσε να καθίσει. Το κορμί του ήταν τεντωμένο σαν ξύλο. Τον κουβαλούσε ένας στην πλάτη και ένας άλλος τον κρατούσε από πίσω. Του έβαλα δυο κούτσουρα και ακουμπούσε λίγο ο καημένος.
Μου λένε αυτοί που τον συνόδευαν: “Από 15 χρονών παιδί είναι σε αυτήν την κατάσταση και έχουν περάσει 18 χρόνια από τότε”. “Μα πώς στα καλά καθούμενα να το πάθει αυτό; είπα. Δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει”. Έψαξα από δώ από ‘κει και βρήκα ότι κάποιος τον είχε καταραστεί.
Τι είχε συμβεί; Κάποτε πήγαινε με το αστικό στην σχολή του στο πανεπιστήμιο και καθόταν σε μία θέση τεντωμένος. Σε κάποια στάση που σταμάτησε το λεωφορείο μπήκε ένας ηλικιωμένος παπάς και ένα γεροντάκι και στάθηκαν όρθιοι δίπλα του. Τότε του είπε ένας:
“Σήκω, να καθίσουν οι μεγάλοι”. Αυτός τεντώθηκε ακόμη περισσότερο στο κάθισμα, χωρίς να δώσει σημασία.
Όποτε το γεροντάκι που στεκόταν όρθιο του λέει: “Τεντωμένος να μείνεις και ποτέ να μην μπορείς να καθίσεις”. Και η κατάρα έπιασε. Βλέπεις, είχε αναίδεια ο νέος. Σού λέει: “Γιατί να σηκωθώ, αφού την πλήρωσα την θέση;”. Ναι, αλλά και ο άλλος πλήρωσε και είναι ηλικιωμένος, σεβάσμιος, και στέκεται όρθιος και εσύ είσαι μικρό παιδί, δεκαπέντε χρονών, και κάθεσαι.
“Από αυτό είναι, του λέω. Κοίταξε να μετανοήσεις, για να γίνεις καλά, χρειάζεται μετάνοια”. Ο καημένος, μόλις το κατάλαβε λίγο και το αναγνώρισε, αμέσως τακτοποιήθηκε.
Πόσα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι από κατάρα, από αγανάκτηση. Και όταν εξοντώνονται ολόκληρες οικογένειες ή πεθαίνουν πολλά άτομα από μία οικογένεια, να ξέρετε, είναι ή από αδικία ή από μάγια ή από κατάρα.
Ένας πατέρας είχε ένα παιδί που όλο γύριζε και τριγυρνούσε στην γειτονιά. Μία φορά του λέει αγανακτισμένος: ” Να έρθεις μία και καλή”. Το παιδί εκείνο το βράδυ, καθώς ερχόταν στο σπίτι, ακριβώς έξω από την πόρτα, το χτύπησε ένα αυτοκίνητο και έμεινε στον τόπο, πέθανε το παιδί.
Τον πήραν οι φίλοι του σκοτωμένο και τον πήγαν μέσα στο σπίτι του. Ήρθε μετά ο πατέρας στο Καλύβι και έκλαιγε. “Το παιδί μου σκοτώθηκε έξω από την πόρτα του σπιτιού μού”, έλεγε.
Από ‘δω από ‘κει, μετά μου λέει: “Του είχα πει μία κουβέντα”. «Τι του είπες;», του λέω. “Αγανάκτησα που ξενυχτούσε και του είπα: «Να έρθης μία και καλή!». Μήπως ήταν απ’ αυτό»; «Εμ, από τί ήταν; του λέω. Κοίταξε να μετανοήσης, να εξομολογηθής».
«ΑυτΗν την φορΑ να ΕρθΕΙς μΙα και καλΗ»
του είπε, και το παιδί το έφεραν τελικά νεκρό. Άντε μετά να χτυπιέται ο πατέρας, να κλαίει!
Ο Άγιος Παΐσιος για τα Όνειρα και τους Εφιάλτες – Ο Διάβολος στον ύπνο μας
