Το κοσμικό πνεύμα στην πνευματική ζωή!
Παίσιος Λόγοι Α – Κεφάλαιο 3.
– Γέροντα, μερικές φορές λέτε ότι ο τάδε άνθρωπος βλέπει με ευρωπαϊκό φακό και όχι με ανατολίτικο πνεύμα. Τι εννοείτε;
– Εννοώ ότι βλέπει με ευρωπαϊκό μάτι, με ευρωπαϊκή λογική, χωρίς πίστη, ανθρώπινα.
– Και ποιό είναι το ανατολίτικο πνεύμα γέροντα Παίσιε;
– «Ανατολη ανατολων και οι εν σκοτει και σκια…»
(Υποσημείωση: Εξαποστειλάριο της εορτή των Χριστουγέννων: «Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιά, εύρομεν την αλήθειαν, και γαρ εκ της Παρθένου ετέχθη ο Κύριος».)
– Δηλαδή;
– Όταν λέω ότι ένας έπιασε το ανατολίτικο πνεύμα και άφησε το ευρωπαϊκό πνεύμα, θέλω να πω ότι άφησε την λογική, τον ορθολογισμό, και έπιασε την απλότητα και την ευλάβεια, γιατί αυτό είναι το ορθόδοξο πνεύμα στο οποίο αναπαύεται ο Χριστός, απλότης και ευλάβεια.
Σήμερα, συχνά λείπει η απλότητα από τους πνευματικούς ανθρώπους, η αγία απλότητα που ξεκουράζει την ψυχή. Αν δεν αρνηθεί κανείς το κοσμικό πνεύμα και δεν κινηθεί απλά, να μη σκέφτεται δηλαδή πώς θα τον δουν ή τι θα πουν γι’ αυτόν, τότε δεν συγγενεύει με τον Θεό, με τους Αγίους.
Για να συγγενέψει, πρέπει να κινηθεί στον πνευματικό χώρο. Όσο κανείς κινείται με απλότητα, ιδίως μέσα σε ένα Κοινόβιο, τόσο στρογγυλεύει, γιατί φεύγουν τα εξογκώματα των παθών. Αλλιώς κοιτάζει να φτιάξη έναν ψεύτικο άνθρωπο.
Γι’ αυτό να προσπαθήσουμε να πετάξουμε τον κοσμικό καρνάβαλο, για να αγγελοποιηθούμε.
Ξέρετε τι κάνουν οι κοσμικοί και τι κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι;
Οι κοσμικοί κοιτάζουν η αυλή τους να είναι καθαρή. Το σπίτι μέσα δεν τους ενδιαφέρει αν έχει σκουπίδια. Σκουπίζουν την αυλή και πετούν τα σκουπίδια μέσα στο σπίτι! Σού λέει: «Οι άλλοι την αυλή βλέπουν, δεν βλέπουν μέσα το σπίτι». Μέσα μου δηλαδή ας έχω σκουπίδια, όχι όμως έξω! Τους ενδιαφέρει να τους καμαρώνουν οι άλλοι.
Ενώ οι πνευματικοί άνθρωποι, κοιτάζουν το σπίτι μέσα να είναι καθαρό. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος, γιατί ο Χριστός κατοικεί στο σπίτι, στην καρδιά, δεν κατοικεί στην αυλή.
Μερικές φορές όμως και πνευματικοί άνθρωποι κινούνται επιφανειακά, κοσμικά, και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, φαρισαϊκά.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν σκέφτονται πώς θα πάνε στον Παράδεισο, κοντά στον Θεό, αλλά πώς θα φανούν εδώ καλοί.
Στερούνται όλες τις πνευματικές χαρές, ενώ μπορούσαν να ζήσουν από ‘δω τον Παράδεισο. Έτσι μένουν γήινοι άνθρωποι. Προσπαθούν να ζήσουν μία πνευματική ζωή με κοσμικό τρόπο.
– ΜΕσα τους Ομως ειναι Αδειοι, δεν υπΑρχει ΘεΟς..
Δυστυχώς, το κοσμικό πνεύμα έχει επιδράσει πολύ και στους πνευματικούς ανθρώπους.
Αν πνευματικοί άνθρωποι ενεργούν και σκέφτονται κοσμικά, τι να κάνουν οι κοσμικοί;
Είπα σε μερικούς να βοηθήσουν ναρκομανή παιδιά και μου είπαν: «Αν κάνουμε ένα ίδρυμα για ναρκομανείς, δεν θα μας δίνουν καμιά περιουσία. Γι’ αυτό θα κάνουμε Γηροκομείο». Δεν λέω ότι το Γηροκομείο δεν χρειάζεται.
Αλίμονο! Αλλά, αν ξεκινούμε έτσι, αυτά δεν θα είναι ευαγή αλλά…. «ναυαγεί» ιδρύματα!
Δεν καταλαβαινουν οτι η κοσμικη επιτυχια ειναι αποτυχια πνευματικη!
