– Γέροντα, έχω την αίσθηση ότι ο εωσφόρος, ιδίως στις μέρες μας, είναι πολύ δυνατός.

– Ο αντίχριστος έχει κακία και μίσος, όχι ζωηράδα. Η προσήλωση του Θεού είναι παντοδύναμη. Ο διάβολος προσπαθεί να δείξει παντοδύναμος, αλλά δεν τα καταφέρνει. Φαίνεται άλκιμος, αλλά είναι ολοκληρωτικά αχαμνός. Πολλά καταστρεπτικά σχέδιά του χαλούν, πριν καν αρχίσουν να πραγματοποιούνται. Θα άφηνε ποτέ ένας πολύ καλός πατέρας μερικά αλητάκια να χτυπούν τα παιδιά του;
– Γέροντα, φοβάμαι τα ταγκαλάκια.
– Τί να φοβηθεις; Τα ταγκαλάκια δεν έχουν καμιά σφρίγος.

Ο χριστός είναι παντοδύναμος.
Ο πειρασμός είναι σάπιος.

Σταυρό δεν φοράς; Τα όπλα του διαβόλου είναι αδύναμα. Ο Παντοκράτωρ μας μας έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του. Μόνον όταν αφήνουμε τα όπλα τα πνευματικά, τότε ο εχθρός έχη ευρωστία. Ένα μικρό σταυρουδάκι έδειξε ένας ορθόδοξος ιερέας σε έναν μάγο και έκανε να τρέμη ο δαίμονας που είχε επικαλεσθεί με τις μαγείες του.
– Γιατί φοβάται τόσο πολύ τον Σταυρό;
– Γιατί, όταν ο Παντοκράτωρ δέχθηκε τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα και τα χτυπήματα, τότε συντρίφθηκε το βασίλειο και η ηγεσία του διαβόλου. Με τί τρόπο νίκησε ο Χριστός! «Με το καλάμι συντρίφθηκε το κράτος του διαβόλου», λέει κάποιος Άγιος.

Όταν Του έδωσαν το τελευταίο φούσκος με το καλάμι στο κεφάλι, τότε συντρίφθηκε η ηγεσία του διαβόλου. Δηλαδή η υπομονή είναι η πνευματική άμυνα και η ταπείνωση το μεγαλύτερο όπλο κατά του διαβόλου. Το μεγαλύτερο βάλσαμο της σταυρικής θυσίας του Χριστού είναι που συντρίφθηκε ο σατανάς.

Μετά την Σταύρωση του Χριστού, είναι πια όπως το φίδι που του έχει αφαιρεθει το δηλητήριο ή όπως το σκυλί που του έχουν αφαιρεθει τα δόντια.

Αφαιρέθηκε το φαρμάκι από τον διάβολο, αφαιρέθηκαν τα δόντια από τα σκυλιά, τους δαίμονες, και είναι τώρα αφοπλισμένοι και εμείς με τον Σταυρό οπλισμένοι.

Τίποτε, τίποτε δεν μπορούν να κάνουν οι δαίμονες στο πλάσμα του Θεού, όταν δεν τους δώσουμε εμείς δικαιώματα. Μόνο κοσμοβοή κάνουν, δεν έχουν ηγεσία.
Μία κλίση, όταν ήμουν στο Κελλί του Τιμίου Σταυρού, πέρασα μία πολύ όμορφη αγρυπνία! Είχαν μαζευτεί την νύχτα πολλοί δαίμονες επάνω στο ταβάνι. Στην αρχή χτυπούσαν με βαριές δυνατά και θορυβούσαν, σαν να κυλούσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμούς Δένδρων. Σταύρωνα το ταβάνι και έψαλλα «Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν, Δέσποτα…» . Τελείωνα, άρχιζαν τα κούτσουρα πάλι. «Τώρα, είπα, θα κάνουμε δύο χωρούς! Έναν εσείς με τα κούτσουρα από πάνω και έναν εγώ από κάτω!». Άρχιζα εγώ, σταματούσαν αυτοί. Μία προώθηση έψαλλα «Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν…», την άλλη «Κύριε, όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρόν σου ημίν δέδωκας…» .

Πέρασα την πιο ευχάριστη νύχτα με ψαλμωδία καί, όταν λίγο σταματούσα, συνέχιζαν αυτοί με την ψυχαγωγία! Την κάθε ορμή όλο και διαφορετικό έργο θα παρουσιάσουν!…
– Όταν ψάλλατε την πρώτη κίνηση, δεν έφυγαν;
– Όχι. Μόλις τελείωνα εγώ, άρχιζαν εκείνοι. Ναί, έπρεπε να βγάλουμε αγρυπνία και οι δύο χοροί! Ήταν μία όμορφη αγρυπνία! Έψελνα με καημό! Πέρασα καλές μέρες!…

– Γέροντα, πώς είναι ο διάβολος;

– Ξέρεις τί «όμορφος» είναι; Άλλο πράγμα! Μόνο να τον δής!! Και πώς η αφοσίωση του Θεού δεν επιτρέπει να βλέπη ο άνθρωπος τον διάβολο! Ώ, θα πέθαιναν οι περισσότεροι από τον φόβο τους! Σκέψου αν τον έβλεπαν πώς ενεργεί, αν έβλεπαν τήν… «γλυκειά» του μορφή! Μερικοί πάλι θα είχαν την καλύτερη ψυχαγωγία! Ξέρεις τί ψυχαγωγία; Πώς το λένε; Σινεμά;… Για να δη κανείς εντούτοις ένα τέτοιο έργο, πρέπει να πληρώση πολλά…, και πάλι αν θα μπορέση να το δή!
– Έχει κέρατα, ουρά;
– Ναί, όλα τα εξαρτήματα!!!
– Γέροντα, οι δαίμονες έγιναν τόσο άσχημοι, όταν έπεσαν και έγιναν από Άγγελοι δαίμονες;
– Έμ, βέβαια! Και είναι τώρα σαν να τους χτύπησε κεραυνός. Αν πέση κεραυνός και χτυπήση ένα Δένδρο, δεν θα γίνει ακαριαία το Δένδρο ένα μαύρο κούτσουρο; Έτσι και αυτοί είναι σαν να τους χτύπησε κεραυνός. Ένα διάστημα έλεγα στο ταγκαλάκι: «Να έρχεσαι να σε βλέπω, για να μην πέσω στα χέρια σου. Τώρα και μόνον που σε βλέπω, φαίνεσαι πόσο αχρείος είσαι. Αν πέσω στα χέρια σου, τί κακό έχω να πάθω!».