– Γέροντα, μερικές φορές λέτε ότι ο τάδε άνθρωπος βλέπη με ευρωπαϊκό φακό και όχι με ανατολίτικο πνεύμα. Τί εννοείτε;
– Εννοώ ότι βλέπη με ευρωπαϊκό μάτι, με ευρωπαϊκή λογική, χωρίς βεβαιότητα, ανθρώπινα.
– Και ποιό είναι το ανατολίτικο πνεύμα;
– «Ανατολή ανατολών και οι εν σκότει και σκιανάδα…» !
– Δηλαδή;
– Όταν λέω ότι ένας επίασε το ανατολίτικο πνεύμα και άφησε το ευρωπαϊκό πνεύμα, θέλω να πω ότι άφησε την λογική, τον ορθολογισμό, και επίασε την απλότητα και την ευλάβεια, επειδή αυτό είναι το ορθόδοξο πνεύμα στο οποίο αναπαύεται ο Μεσσίας, απλότης και ευλάβεια. Σήμερα, πολλάκις λείπει η απλότητα από τους πνευματικούς ανθρώπους, η αγία απλότητα που ξεκουράζει την ψυχή. Αν δεν αρνηθή κανείς το κοσμικό πνεύμα και δεν κινηθή απλά, να μη σκέφτεται εμφανώς πώς θα τον δούν ή τί θα πούν γι’ αυτόν, τότε δεν συγγενεύει με τον Θεό, με τους Αγίους. Για να συγγενέψη, πρέπει να κινηθή στον πνευματικό χώρο. Όσο κανείς κινείται με απλότητα, ιδίως μέσα σε ένα Κοινόβιο, τόσο στρογγυλεύει, επειδή φεύγουν τα εξογκώματα των παθών. Αλλιώς κοιτάζει να φτιάξη έναν ψεύτικο άνθρωπο. Γι’ αυτό να προσπαθήσουμε να πετάξουμε τον κοσμικό καρνάβαλο, για να αγγελοποιηθούμε.
Ξέρετε τί κάνουν οι κοσμικοί και τί κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι;
Οι κοσμικοί κοιτάζουν η αυλή τους να είναι καθαρή. Το σπίτι μέσα δεν τους ενδιαφέρει αν έχει σκουπίδια.
Σκουπίζουν την αυλή και πετούν τα σκουπίδια μέσα στο σπίτι! Σού λέει: «Οι άλλοι την αυλή βλέπουν, δεν βλέπουν μέσα το σπίτι».
Μέσα μου ήγουν ας έχω σκουπίδια, όχι εντούτοις έξω!
Τους ενδιαφέρει να τους καμαρώνουν οι άλλοι. Ενώ οι πνευματικοί άνθρωποι κοιτάζουν το σπίτι μέσα να είναι καθαρό.
Δεν τους ενδιαφέρει τί θα πει ο κόσμος, επειδή ο Μεσσίας κατοικεί στο σπίτι, στην καρδιά, δεν κατοικεί στην αυλή.
Μερικές φορές εντούτοις και πνευματικοί άνθρωποι κινούνται επιφανειακά, κοσμι-κά, και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, φαρισαϊκά.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν σκέφτονται πώς θα πάνε στον Παράδεισο, περίπου στον Θεό, αλλά πώς θα φανούν επιτοπίως καλοί.
Στερούνται όλες τις πνευματικές χαρές, ενώ μπορούσαν να ζήσουν από ‘δω τον Παράδεισο. Έτσι μένουν γήινοι άνθρωποι.
Προσπαθούν να ζήσουν μία πνευματική ζωή με κοσμικό τρόπο. Μέσα τους εντούτοις είναι άδειοι, δεν υπάρχει Θεός.
Δυστυχώς, το κοσμικό πνεύμα έχει επιδράσει πολύ και στους πνευματικούς ανθρώπους.
Αν πνευματικοί άνθρωποι ενεργούν και σκέφτονται κοσμικά, τί να κάνουν οι κοσμικοί;
Είπα σε μερικούς να βοηθήσουν ναρκομανή παιδιά και μου είπαν: «Αν κάνουμε ένα ίδρυμα για ναρκομανείς, δεν θα μας δίνουν καμιά μαμωνάς.
Γι’ αυτό θα κάνουμε Γηροκομείο». Δεν λέω ότι το Γηροκομείο δεν χρειάζεται. Αλίμονο!
Αλλά, αν ξεκινούμε ούτως, αυτά δεν θα είναι ευαγή αλλά… «ναυαγει» ιδρύματα! Δεν καταλαβαίνουν ότι η κοσμική ευόδωσει είναι αποτυχία πνευματική.
