– Γέροντα, διατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζει;
– Για να διαλέξει τα παιδιά Του. «Κάνε, διάβολε, ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, επειδή, ό,τι και αν κάνει, τελικά θα σπάσει τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Θεάνθρωπος. Εάν πιστεύουμε ότι ο Θεάνθρωπος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δεν μας φοβίζει.
Ο Θεός δεν επιτρέπει μία δοκιμασία, αν δεν βγει κάτι καλό.
Όταν ο Θεός βλέπει ότι θα γίνει ένα μεγαλύτερο καλό, αφήνει τον διάβολο να κάνει την απασχόληση του. Είδατε τί έκανε ο Ηρώδης; Σκότωσε δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια, αλλά έκανε δεκατέσσερις χιλιάδες Μάρτυρες Αγγέλους. Που είδες εσύ Μάρτυρες Αγγέλους; Έσπασε τα μούτρα του ο διάβολος!
Ο Διοκλητιανός έγινε συνεργάτης του διαβόλου βασανίζοντας τους Χριστιανούς σκληρά. Αλλά, χωρίς να το θέλει, έκανε καλό στην Εκκλησία του Χριστού, επειδή την πλούτισε με Αγίους. Νόμιζε ότι θα εξαφάνιζε όλους τους Χριστιανούς, αλλά δεν έκανε τίποτε.
Άφησε πλήθος άγια Λείψανα να τα προσκυνούμε και πλούτισε την Εκκλησία του Χριστού.
Μπορούσε να τον είχε ξεκάνει τον διάβολο ο Θεός, Θεός είναι! Εάν θέλει, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση, αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας.
Θα τον άφηνε να ταλαιπωρεί και να βασανίζει το πλάσμα Του; τον άφησε μολαταύτα μέχρις ενός σημείου και έως καιρού, για να μας βοηθάει με την κακία του, να μας πειράζει, για να τρέχουμε σ’ Αυτόν.
Μόνον αν πρόκειται να βγει καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξει. Αν δεν βγή καλό, δεν επιτρέπει. Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό.
Αφήνει τον διάβολο ο Θεός, για να παλέψει ο άνθρωπος. Χωρίς σύρραξη δεν γίνεται χωριό. Αν δεν μας πείραζε ο αρχέκακος, μπορεί να νομίζαμε ότι είμαστε και άγιοι.
Επιτρέπει επομένως ο Θεός στον διάβολο να μας χτυπάει με κακία, γιατί με το φούσκος που μας κάνει, διώχνει όλες τις σκόνες μας και ξεσκονίζεται η σκονισμένη ψυχή μας. Ή τον αφήνει να ορμάει να μας δαγκώσει για να καταφεύγουμε σ’ Αυτόν. Ο Θεός μας καλεί συνέχεια, αλλά εμείς συνήθως απομακρυνόμαστε από τον Θεό καί, μόνον αν παρουσιασθει κανένας κίνδυνος, τρέχουμε ωσπεράν Του.
Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεό, δεν υπάρχει περιθώριο να εισχωρήσει ο απατεώνας, αλλά ούτε υπάρχει και λόγος να επιτρέψει ο Θεός στον πονηρό να τον πειράξει, για να αναγκασθει ο άνθρωπος να καταφύγει τον Θεό. Πάντως, όπως και αν είναι, ο πανούργος μας κάνει καλό, μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται.
Ο Θεός έχει αφήσει ελεύθερους, πλην από τους ανθρώπους, και τους δαίμονες, μία που την ψυχή του ανθρώπου δεν την βλάπτουν, επειδή δεν μπορούν. Εκτός εάν θέλη ο ίδιος ο άνθρωπος να βλάψει την ψυχή του. απεναντίας, μισθό προξενούν στις ψυχές μας είτε κακοί άνθρωποι είτε απρ/οσεκτοι που άθελά τους κάνουν κακό στην ζωή μας.
Γιατί, νομίζετε, λέει εκείνος ο Αββάς: «Επαρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος» ; Γιατί οι πειρασμοί ωφελούν πολύ. Όχι ότι ο αρχέκακος μπορεί να κάνει ποτέ καλό – διότι είναι φαύλος – αλλά ο Καλός Θεός εμποδίζει την πέτρα που μας πετάει, για να σπάσει το κεφάλι μας, και μας την δίνει στο ένα χέρι, και στο άλλο χέρι μας δίνει αμύγδαλα, για να σπάζουμε και να τρώμε!
Επιτρέπει ο Θεός τους πειρασμούς, όχι για να μας τυραννά ο εωσφόρος, αλλά για να δίνουμε με αυτόν τον τρόπο «εξετάσεις» για την άλλη ζωή και να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις στην Δευτέρα Παρουσία.
Πρέπει να το καταλάβουμε καλά ότι πολεμούμε – και έχουμε να πολεμήσουμε, έως ότου βρισκόμαστε σ’ ετούτη την ζωή – με τον ίδιο τον διάβολο.
Όσο ζει ο άνθρωπος, έχει πολλή εργασία να κάνει για την προοδευτικότητα της ψυχής του και έχει δικαίωμα να στριφογύρισμα εξετάσεις πνευματικές. Εάν πεθάνει και δεν περάσει, κόβεται πιά.
