– Γέροντα, πώς γίνεται και κυριεύομαι από τα πάθη;

– Ο άνθρωπος, αν δώσει δικαιώματα στον πειρασμό, κυριεύεται από τα πάθη. Αυτό που θέλει ο Θεός, που είναι και όφελος σου, είναι να πετάξεις στα μούτρα του διαβόλου όλα τα πάθη. Δηλαδή να στρέψης εναντίον του τον θυμό, το επιμονή κ.λπ. Η καλύτερα, πούλησε τα πάθη στο ταγκαλάκι καί, με όσα χρήματα πάρεις, αγόρασε πέτρες, να έχεις και να το πετροβολάς, για να μη σε πλησιάζει! Συνήθως εμείς οι άνθρωποι με τις αφορμές που δίνουμε, είτε με απροσεξίες είτε με υπερήφανους λογισμούς, επιτρέπουμε στον εχθρό να μας κάνει κακό. Ακόμη και έναν λογισμό ή έναν λόγο μπορεί να τα εκμεταλλευθει το ταγκαλάκι. Θυμάμαι, ήταν μία οικογένεια πολύ αγαπημένη.

Κάποτε άρχισε ο άνδρας και έλεγε στην γυναίκα: «Θα σε χωρίσω». Και η γυναίκα έλεγε στον άνδρα: «Θα σε χωρίσω». Έτσι το έλεγαν, στ’ αστεία. Αλλά το εκμεταλλεύθηκε ο πειρασμός και δημιούργησε μία μικρή αμηχανία και ήταν έτοιμοι να χωρίσουν, ούτε τα παιδιά τους σκέφτονταν ούτε τίποτε. Ευτυχώς βρέθηκε ένας Πνευματικός και τους μίλησε: «Γι’ αυτήν την χαζομάρα θα χωρίσετε;», τους είπε. Και ούτως συνήλθαν.

Αν ένας άνθρωπος λοξοδρομήση από τις εντολές του Θεού, τον πολεμούν κατόπιν τα πάθη. Και αν αφήση κανείς τα πάθη να τον πολεμούν, δεν χρειάζεται αρχέκακος να τον πολεμήσει. Και τα δαιμόνια έχουν «ειδικότητα». Χτυπούν τον άνθρωπο τάκ-τάκ, να του βρουν την πάθηση, την αδυναμία, για να τον πολεμήσουν. Θέλει προσοχή, να κλείνουμε τις πόρτες και τα παράθυρα – τις αισθήσεις –, να μην ανοίγουμε χαραμάδες στον πειρασμό και μπαίνει από εκεί ο εχθρός. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία.

Εάν αφήσεις έστω και μία χάσμα ανοιχτή, μπορεί να μπει και να σού κάνει ζημιά. Ο αντίχριστος μπαίνει στον άνθρωπο, όταν υπάρχει βούρκος στην καρδιά του ανθρώπου, δεν πλησιάζει στο καθαρό πλάσμα του Θεού. Άμα ξελασπωθεί η καρδιά, φεύγει ο εχθρός και έρχεται πάλι ο Θεάνθρωπος. Όπως το γουρούνι, όταν δεν βρει βόρβορος, γουγουλίζει και φεύγει, αύτως και ο αρχέκακος δεν πλησιάζει στην καρδιά που δεν έχει βούρκο.

Τί απασχόληση έχει σε καρδιά καθαρή και ταπεινή; εάν επομένως δούμε ότι το σπίτι μας –η καρδιά μας – είναι παλιόσπιτο και κατοικεί ο εχθρός, πρέπει παραχρήμα να το γκρεμίσουμε, για να φύγει και ο φαύλος ενοικιαστής μας, εμφανώς το ταγκαλάκι.

Γιατί, όταν η αμαρτία χρονίσει στον άνθρωπο, ο αρχέκακος, φυσικά, αποκτάει περισσότερα δικαιώματα.

– Γέροντα, όταν ένας άνθρωπος έχει δώσει δικαιώματα στον πειρασμό, διότι έζησε με ολιγωρία, και θέλει να βάλει μία σειρά, να αρχίσει να ζει ενδελεχώς, τον πολεμάει το ταγκαλάκι;
– Όταν παίρνει την στροφή, παίρνει μία σερπετιά από τον Θεό, έναν φωτισμό και θεία θαλπωρή, για να αρχίσει. Αλλά, μόλις αρχίσει τον αγώνα, ο εχθρός του κάνει σφοδρό πόλεμο. Τότε χρειάζεται λίγη καρτερία. Αλλιώς, πώς θα ξερριζωθούν τα πάθη;

Πώς θα γίνει η απέκδυση του παλαιού ανθρώπου; Πώς θα φύγει η υπερηφάνεια; Έτσι καταλαβαίνει ότι μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτε και ζητάει ταπεινά το έλεος του Θεού και έρχεται η ταπείνωση. Το ίδιο συμβαίνει και όταν κάποιος πάει να κόψει μία κακή συνήθεια, π.χ. τσιγάρα, ναρκωτικά.

Στην αρχή νιώθει μία ευχαρίστηση και τα πετάει. Μετά βλέπει τους άλλους να καπνίζουν κ.λπ. και έχει πόλεμο σφοδρό. Αν το ξεπεράσει, γυρίζει τις πλάτες χωρίς να δυσκολεύεται. Πρέπει να αγωνισθούμε λίγο. Το ταγκαλάκι κάνει την φροντίδα του. Εμείς να μην κάνουμε την εργασία μας;